najmniejsza część (ilość, porcja) pierwiastka chemicznego; składa się z jądra, zawierającego dodatnio naładowane protony i obojętne neutrony, oraz rozmieszczonych na powłokach ujemnie naładowanych elektronów; w obojętnym atomie liczba elektronów równa się liczbie protonów (w najprostszym atomie wodoru – 1 proton i 1 elektron); atom pozbawiony 1 lub więcej elektronów stanowi jon dodatni; liczba protonów w jądrze (tak zwana liczba atomowa) określa pierwiastek chemiczny; jądra atomowe, które mają taką samą liczbę protonów, lecz inne liczby neutronów nazywają się izotopami danego pierwiastka. Jądro skupia prawie całą masę atomu; protony i neutrony (czyli tzw. nukleony) są w jądrze powiązane siłami jądrowymi; ok. 270 jąder stanowi układ trwały, ponad 1100 nietrwały (jądra promieniotwórcze); masa jądra jest mniejsza od sumy mas tworzących go nukleonów; różnica tych mas stanowi energię wiązania jądra atomu; część tej energii wydziela się podczas rozszczepienia jądra atomowego