Podsumowanie wniosków dotyczących energetyki jądrowej w programie „Polityka Energetyczna Polski do 2040 roku”
Dr inż. Andrzej Strupczewski, prof. NCBJ
Podsumowanie wniosków dotyczących energetyki jądrowej w programie „Polityka Energetyczna Polski do 2040 roku”
By zapewnić moce potrzebne dla stabilnej pracy systemu elektroenergetycznego, trzeba rozwijać źródła niskoemisyjne, a więc energetykę jądrową i OZE. Wiatr i słońce są źródłami niestabilnymi i niekontrolowalnymi, wymagają źródeł rezerwowych, np. gazowych. Wiążą się z tym duże koszty dla systemu i konieczność importu gazu, co jest sprzeczne z celami polityki energetycznej Polski.
Konieczne jest jak najszybsze wdrożenie energetyki jądrowej. Aby to zrealizować, należy zmodyfikować trzy dokumenty: Prawo Atomowe, Prawo Ochrony Środowiska i Prawo Inwestycyjne, tak by etapy cyklu inwestycyjnego można było prowadzić bez opóźnień i bez powielania szeregu czynności . Np. należy przeprowadzać konsultacje społeczne raz, a nie trzy razy. Trzeba wyeliminować etapy umożliwiające zatrzymanie budowy, jak np. ustalanie granic strefy ograniczonego użytkowania przez sejmik wojewódzki w chwili, gdy budowa elektrowni jądrowej jest już bliska zakończenia.
Należy zintensyfikować prace przy wyborze lokalizacji dla pierwszej elektrowni jądrowej. Wobec tego, że dla zbudowania bloków jądrowych o łącznej mocy 6000 MWe potrzeba przynajmniej dwóch lokalizacji dla elektrowni jądrowych, należy niezwłocznie podjąć prace przy badaniu lokalizacji dla drugiej elektrowni jądrowej.
Decyzja rządowa o rzeczywistym rozpoczęciu realizacji programu jądrowego jest niezbędna, by wzmocnić kadry u inwestora i w dozorze jądrowym, przyciągnąć studentów i inżynierów do kształcenia w kierunku energetyki jądrowej i umożliwić intensywne prace dla realizacji tego wielkiego zadania.