nauka z pogranicza chemii i fizyki jądrowej zajmująca się badaniem fizykochemicznych i chemicznych własności izotopów promieniotwórczych, metodami analiz, wydzielania i oczyszczania śladowych ilości substancji promieniotwórczych (tzw. nieskończone rozcieńczenia), metodami znaczników izotopowych, wytwarzaniem i oczyszczaniem pierwiastków transuranowych itd. Rozwój radiochemii nastąpił po II wojnie światowej i był związany głównie z rozwojem techniki reaktorów jądrowych (problemy wzbogacania paliwa jądrowego i przeróbki wypalonego paliwa, usuwania odpadów promieniotwórczych, produkcji izotopów itp.). W Polsce badania w zakresie radiochemii prowadzi się głównie w Instytucie Chemii i Techniki Jądrowej w Warszawie, Instytucie Fizyki Jądrowej w Krakowie i na UMCS w Lublinie.