obrazowa metoda diagnostyczna medycyny nuklearnej, polegająca na wprowadzeniu do organizmu farmaceutyków znakowanych radioaktywnymi izotopami, cyfrowej rejestracji ich rozpadu i graficznym przedstawieniu ich rozmieszczenia. Podstawą tej techniki jest zachowanie się niektórych farmaceutyków w organizmie. Stosowane w śladowych koncentracjach pełnią rolę środka transportowego dla użytego izotopu. Znakowany farmaceutyk wędruje normalnymi fizjologicznymi drogami transportowymi i „gromadzi” się w narządzie, który ma zostać zbadany. Radioizotop emituje promieniowanie radioaktywne (najczęściej gamma), które dzięki wysokiej energii (optimum 100 – 450 keV) przenika z organizmu pacjenta na zewnątrz jego ciała, gdzie zostaje rejestrowane przez gammakamerę. Gammakamera połączona z komputerem rejestruje informację w postaci cyfrowej i dopiero po zakończeniu ujęcia lub badania generuje obraz przedstawiający rozkład kumulacji w organizmie. Scyntygrafia umożliwia ocenę morfologiczną (położenie, wielkość, kształt, strukturę) i funkcjonalną (clearance, przepływ, zdolność gromadzenia – w przypadku np. jodu w tarczycy) narządu.”