opad ciał stałych (pyłów promieniotwórczych) powstałych w wyniku atmosferycznego lub naziemnego wybuchu jądrowego. Jest to jeden z elementów rażenia broni jądrowej. W opadzie promieniotwórczym znajduje się ponad 50 różnych pierwiastków promieniotwórczych będących produktami rozszczepienia ładunku jądrowego. Znajdują się w nim też pozostałości nierozszczepionego ładunku oraz produkty aktywacji ładunku i materiałów konstrukcyjnych bomby lub głowicy jądrowej. Większość powstałych izotopów promieniotwórczych jest krótkożyciowa, co powoduje, że powstałe skażenie promieniotwórcze terenu początkowo szybko się zmniejsza. Ilość wytworzonych substancji promieniotwórczych zależy głównie od mocy wybuchu. Poza tym na rozkład powierzchniowy powstałych skażeń wpływ mają warunki atmosferyczne (np. intensywny opad deszczu lub śniegu zwiększa lokalną wartość opadu o czynnik rzędu 10 000), wysokość przeprowadzenia eksplozji oraz szczegóły konstrukcji ładunku jądrowego. Największy lokalny opad promieniotwórczy wytwarza bomba płaszczowa dużej mocy (rzędu Mt), przy eksplozji przeprowadzonej bezpośrednio na powierzchni gruntu, przy deszczowej pogodzie. W powyższych warunkach opad może wytwarzać moc dawki ekspozycyjnej przekraczającą 10 000 R/h, a więc po kilku minutach może spowodować otrzymanie dawki śmiertelnej. Część substancji promieniotwórczych uwolnionych do środowiska na skutek wybuchu jest wyniesiona w tzw. grzybie atomowym na wysokości ponad 10 km, pyły o małych średnicach wyniesione tak wysoko mogą utrzymywać się w atmosferze miesiące lub nawet lata, prowadząc do zjawiska opadu promieniotwórczego globalnego